Assassin's Creed serisinin en unutulmaz anlarından biri, Haytham Kenway'in ekibini yeni dünyada başarıyla topladığı Assassin's Creed 3'te erken gerçekleşir. İlk bakışta, oyuncular Haytham'ın gizli bir bıçak kullanımı, Ezio Auditore'u anımsatan karizması ve Yerli Amerikalıları serbest bırakmak ve İngiliz redcoats ile yüzleşmek gibi kahramanca eylemleri nedeniyle suikastçılar için onları karıştırabilirler. Bununla birlikte, gerçek, "Anlama Babası bize rehberlik etsin", Tapınakçıları, suikastçıların yeminli düşmanlarını takip ettiğimizi gösteren ikonik ifadeyi ortaya çıkardığında ortaya çıkar.
Bu bükülme, Assassin's Creed'in hikaye anlatma potansiyelinin zirvesini örneklendirir. İlk oyun yeni bir konsept tanıttı - hedeflerinizi tanımlamak, anlamak ve suikast - ama anlatısı ve karakter gelişiminde derinlikten yoksun. Assassin's Creed 2, daha ikonik Ezio'yu tanıtarak gelişti, ancak antagonistlerini dışarı atmada yetersiz kaldı, Cesare Assassin's Creed: Kardeşlik hissi az gelişmiş karakterlerle Cesare Borgia gibi karakterlerle. Amerikan Devrimi sırasında ayarlanan Assassin's Creed 3'ündeydi, Ubisoft hem avcıyı hem de avcıyı geliştirmeye tamamen karar verdi ve kurulumdan getiriye kesintisiz bir anlatı akışı yarattı. Oyun ve hikaye arasındaki bu denge henüz sonraki başlıklarda çoğaltılmamıştır.
Serinin mevcut RPG dönemi birçokları tarafından iyi karşılanmış olsa da, oyuncular ve eleştirmenler arasında Assassin'in inancının düşüşte olduğu konusunda bir fikir birliği var. Bunun nedenleri tartışılıyor, bazıları Anubis ve Fenrir gibi efsanevi varlıklara karşı savaşlar gibi giderek daha fantastik unsurlara ve diğerleri, Asasssin's Creed Shadows'taki Yasuke gibi gerçek tarihsel figürlerin kullanılmasına işaret ediyor. Bununla birlikte, temel nedenin, modern oyunların geniş sandbox doğası tarafından gölgede kalan karakter güdümlü anlatılardan uzaklaştığına inanıyorum.
Zamanla, Assassin's Creed, orijinal aksiyon-macera formülünü RPG ve diyalog ağaçları, XP tabanlı seviyelendirme, yağma kutuları, mikroişlemler ve dişli özelleştirme dahil canlı servis öğeleri ile genişletti. Bu yeni taksitler büyüdükçe, sadece tekrarlayan yan görevler açısından değil, aynı zamanda hikaye anlatımlarında da daha az önemli hissettiler.
Örneğin, Assassin's Creed Odyssey, Assassin's Creed 2'den daha fazla içerik sunarken, çoğu daha az rafine ve sürükleyici hissediyor. Diyalog ve eylemler yoluyla oyuncu seçiminin eklenmesi daldırmayı artırmalıdır, ancak pratikte, genellikle çok sayıda senaryoyu açıklarken daha az cilalı komut dosyalarına neden olur. Modern oyunlardaki daha esnek kahraman rollerinin aksine, daha önceki aksiyon-macera oyunlarının odaklanmış, senaryo benzeri anlatıları, iyi tanımlanmış karakterlere izin verdi.
Sonuç olarak, Assassin's Creed Odyssey teknik olarak Assassin's Creed 2'den daha fazla içerik içeriyor olsa da, çoğu daha az ilgi çekici hissediyor ve daldırmayı kırıyor, bu da oyuncuların karmaşık tarihsel figürlerden ziyade bilgisayar tarafından oluşturulan karakterlerle etkileşime girdiğini açıkça ortaya koyuyor. Bu, Ezio'nun tutkulu "Beni takip etmeyin, başka birini takip etmeyin!" Savonarola'yı yendikten sonra, oğlu Connor'un elindeki ölümü üzerine Haytham'ın trajikomik soliloksisine:
*"Yanağını okşamak ve yanıldığımı söylemek niyetim olduğunu düşünmeyin. Ağlamayacağım ve ne olabileceğini merak etmeyeceğim. Eminim anladın. Yine de, bir şekilde seninle gurur duyuyorum. Büyük bir inanç gösterdin. Güç. Cesaret. Tüm asil nitelikler. Seni uzun zaman önce öldürmeliydim."*
Anlatı kalitesi başka şekillerde de azalmıştır. Modern oyunlar genellikle ahlaki ikilikleri suikastçılar = iyi ve Tapınaklar = kötü olarak basitleştirirken, daha önceki oyunlar iki grup arasındaki bulanık çizgileri araştırdı. Assassin's Creed 3'te, Templar'ın her biri Connor'un inançlarına meydan okuyor, William Johnson, Tapınakçıların Yerli Amerikan soykırımını, Thomas Hickey'in suikastçıların misyonunu sorgulamasını engelleyebileceğini öne sürdü ve Benjamin Kilisesi, perspektifin gerçekliği şekillendirdiğini savundu. Haytham, Connor'un George Washington'a olan inancını zayıflatıyor ve yeni ulusun yerini aldığı monarşi kadar despotik olabileceğini ima ediyor - Washington'un Charles Lee'nin değil, Connor'un köyünün yakılmasını emrettiğini ortaya çıkardığında doğrulandı. Oyunun sonunda, oyuncular cevaplardan daha fazla soru bırakarak anlatının etkisini artırıyor.
Cevaplar SonuçlarıFranchise'ın tarihini yansıtan, Jesper Kyd tarafından bestelenen Assassin's Creed 2 film müziğinden "Ezio'nun ailesi" nin dizinin resmi teması olduğu açıktır. PS3 dönemi oyunları, özellikle Assassin's Creed 2 ve Assassin's Creed 3, temelde karakter odaklı deneyimlerdi. "Ezio'nun ailesi" nin melankolik gitar telleri, Ezio'nun oyunun ortamından ziyade kişisel kaybını uyandırmayı amaçlıyordu. Mevcut Assassin's Creed oyunlarının geniş dünya inşası ve grafiksel gelişmelerini takdir etsem de, umarım franchise sonunda beni büyüleyen odaklanmış, karakter merkezli hikayeleri sunarak köklerine geri dönecektir. Bununla birlikte, geniş kum havuzlarının ve canlı hizmet hırslarının egemen olduğu günümüz pazarında, böyle bir geri dönüş "iyi iş" uygulamalarıyla uyumlu olmayabilir.
